-
1 каравылчы
сущ.1) карау́льщик, сто́рож, охра́нник; часово́йурам каравылчысы — у́личный сто́рож
тимер юл каравылчысы — сто́рож на желе́зной доро́ге
складта каравылчы булып эшләү — рабо́тать на скла́де охра́нником
вагоннарга каравылчылар куярга кирәк — на́до у ваго́нов поста́вить карау́льных
2) обхо́дчик, объе́здчикурман каравылчысы — объе́здчик ле́са, лесни́к
урман хуҗалыгы каравылчысы — сто́рож лесно́го хозя́йства
3) карау́льщик ( в некоторых коллективных играх)